Kobiety w metalu? Oczywiście - od zawsze na zawsze, ich rola w nurcie pozostaje nieprzeceniona, choć niestety często pozostają w cieniu facetów. 

Na szczęście są wyjątki, a Emma Ruth Rundle to tego świetny przykład. Indywidualny styl artystki pozostaje niepodrabialny, a wpływy ciągnące się od ponurego singer-songwriterstwa aż po sludge'owe walce tylko podkreślają jej niebanalność. Uwaga: ta muzyka, zwłaszcza na żywo jest doświadczeniem podpadającym pod katharsis. 

JO QUAIL (Wielka Brytania) cello virtuosity, instrumental:

Podkreśla, że jej muzyka to suma wszystkiego, co czuje, widzi, słyszy i czego... Zapomina. Brytyjska wiolonczelistka uchodzi za mistrzynię w swoim fachu, wielu przypisuje jej wirtuozerskie zdolności, ale Jo Quail nie łączy muzyki z gimnastyką. 

Te niezwykle szykowne numery porażają głębią smutku, bogactwem pomysłów w pozornie oszczędnych aranżacjach i indywidualny charakter - tutaj dopisek "for fans of" byłby nie na miejscu. Londyńska artystka świetnie udowadnia, że właściwie od dawna wykreowała własną muzyczną tożsamość, a jeśli jeszcze ktoś w to nie wierzy, powinien czym prędzej zabrać się na jej koncert.

https://www.facebook.com/JoQuailCello
https://www.youtube.com/watch?v=JQSPnD-m2OY
https://www.instagram.com/joquailcello/